It's the wrong movie

Ik sta met m'n veel te zware benen in z'n kleine bedompte kamer.

Het is een puinhoop. Alles is overhoop getrokken in een driftbui. Kleding en meubels liggen op de grond tussen de stofwolken, scherven en snoeppapiertjes. Het lijkt een sauna, maar er mag geen raampje open.

M'n zoon zit aan een klein tafeltje te gamen op z'n computer. Ik kom achter hem staan met de borstel. Het doel van deze dag, is z'n haren uit te kammen.

Z'n lange blonde haren zitten als een grote vervilte klit op z'n hoofd geplakt. Langzaam en zachtjes begin ik haartje voor haartje uit te kammen. Ik moet voorzichtig te werk gaan. Als ik hem boos maak, kan ik het wel vergeten.

Ik staar naar z'n haar. Aan elke haar op z'n hoofd zit een neet geplakt. Ik denk dat het misschien twee keer is gewassen de afgelopen tien weken.

Dan overvalt het me.

Dit kind eet niet goed, komt niet buiten, ziet geen vriendjes, doucht niet, slaapt slecht, z'n kies rot weg. Hij rot weg. Wij rotten allemaal weg.

Het wordt draaierig in m'n hoofd.

Ik zit in de verkeerde film. Dit is een slechte film. Een film die ik niet kan verlaten. Hij draait al en ik ga mee in het script.

Ik haal diep adem. De dagen die daarop volgen, zoek ik moedeloos of soms met wat moed naar kleine openingen om dit verhaal een andere richting te geven.